αζωτουρία

η Ιατρ.

η αποβολή με τα ούρα αζωτούχων ενώσεων (ουρίας κ.λπ.) σε αυξημένη ποσότητα. Εμφανίζεται σε καταστάσεις με αυξημένη καταστροφή (καταβολισμό) λευκώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < azoturia, νεολατιν. επιστημον. όρος, ελληνογενής < άζωτο + ουρία (< ούρο)].